14. parte II

It’s a beautiful day and I can’t stop myself from smiling 

(Michael Buble - It's A Beautiful Day)

 

 

Od ponad dwóch godzin tańczę z chłopakami. Zaczynając od Możdżona, a kończąc na Igle, z którym tańczę już drugą piosenkę. Krzysiek jeszcze lepiej tańczy niż podczas studniówki. Po chwili ktoś szepcze mi do ucha odbijany. To mój kochany braciszek.

- I co siostra? Teraz jesteś pewna, że to ten idealny?- pyta się.

- Na 1000%- odpowiadam szybko.

- Przeprowadzam się do Polski z rodziną- mówi Mateusz.

Robię obrót.

- Na prawdę?- pytam z niedowierzaniem.

- Przenieśli mnie do Warszawy. Mam taki mały problem, bo ja zaczynam pracę dopiero w listopadzie, a dzieciaki powinny iść do szkoły już  w...

-  Z Łodzi do Warszawy nie jest aż tak daleko- przerywam.

- Kate szuka pracy w Łodzi. Dzieciaki mają już znalezioną szkołę. Pomożesz mi ze wszystkim?- pyta się.

Kiwam głową. Mateusz przytula mnie i daje buziaka w czoło.

Wybija godzina 16. Fotograf prosi nas abyśmy wyszli z pałacyku na małą sesje w plenerze. Wychodzimy wraz z Możdżonkami. W ogrodzie za pałacykiem widać różne rekwizyty.

- Najpierw sesja z piłkami, później dojdzie do nas Lizka ze świadkami.

- Ale pamiętaj kochanie żadnych rozbieranych sesji- uśmiecham się.

- Mateusz jest pełnym profesjonalistą w tych sprawach- szepcze mi do ucha.

Zaczynam się śmiać.

- No to co? Zaczynamy?- pyta się nasz fotograf.

Po zdjęciach wróciliśmy na salę. Igła poprosił mnie znowu do tańca. Po tańcu Uroczy łapie mnie za rękę i ciągnie w stronę naszego miejsca. Siadamy na krzesłach.

- Misiek, gdzie są moje trampki?- pytam się.

- Sofii za chwilę Ci przyniesie- oświadcza Uroczy.

Ktoś podchodzi do nas.

- Ciocia?- słyszę chłopięcy głos.

 - Paul? Co ty tutaj robisz?- biorę chłopca na kolana.

- A my będziemy z Tobą mieszkać?- pyta się.

- Tylko dwa miesiące- pocieszam go.

- A będzie tutaj lepiej niż w Anglii?- dopytuje się Paul.

Wzdycham. Chłopiec zaczyna się coraz bardziej kręcić się na moim kolanach. Po chwili czuje, że ktoś bierze Paula z moich kolan.

- Paul, w Polsce jest fajnie- zapewnia Uroczy.- Lubisz siatkówkę?

- Uwielbiam- krzyczy Paul.

-  No i widzisz. Będziemy jeździć na treningi dobrych drużyn. A wolisz siatkówkę kobiet czy mężczyzn?

- Mężczyzn!- mówi radośnie.

Ktoś do nas podchodzi. Czuje jak ktoś zdejmuje mi szpilki i zakłada trampki.

- Dzięki Sofii- uśmiecham się do chrześniaczki.

- Nie ma za co- mówi radośnie.- Paul dlaczego mówisz po angielsku?

Chłopiec wzdycha.

- Sofii, ja wolę mówić po angielsku. Z polskim mam jeszcze problemy- mówi zmieszany chłopiec.

- Paul masz ochotę potańczyć?- pytam się.

- Taaaak- krzyczy mały.- Ale z Lizą. Nie chce cioci urazić, ale ciocia jest za wysoką jak dla mnie.

Podchodzi do nas Luiza.

- Mamo! Mamo, zobacz co mi wujek Igła dał!- krzyczy.

Biorę w dłoń rzecz. Mała zawieszka w kształcie książek.

- Powiedział, żebym ją dołączyła do bransoletki. Tato, dopniesz ją do reszty?- pyta się.

Po raz pierwszy nazwała Uroczego tatą przy mnie. Zawsze omijała to słowo. Uroczy kiedyś wspominał, że Luiza powiedziała na niego tata, ale ja to olałam.

- Nadi, zatańczysz?- słyszę głos za moich pleców.

Odwracam się. Widzę Łukasza.

- Agnieszka nie będzie zazdrosna?- żartuję sobie.

- Nie ma jej. Ma jakiś pokaz- odpowiada.

 - Oczywiście, że zatańczę.

Czuję się jakoś dziwnie. Zaczyna mi się kręcić w głowie. Nogi odmawiają posłuszeństwa. Muzyka dudni. Czuję rękę na talii.

- Nadia! Co się dzieje!?- krzyczy Łukasz.

- Zawołaj Miśka...

INNA PERSPEKTYWA

Siedzę obok Pana Młodego i rozmawiamy sobie na temat siatkówki. Nagle słyszę krzyk Łukasza. Michał nagle w stanął.

- Michał! Pomóż!- krzyczy Żygadło.

Słyszę jak ktoś dzwoni na pogotowie. Robi się wielki harmider. Goście biegają. Każdy chce w czymś pomóc.

- Wujku! Igła!- krzyczy mała dziewczynka.

Podbiega do niej Krzysiek z synem.

- Sebastian weź Luizę do mamy i Dominiki- mówi.- Wierzę w Ciebie synku.

Małej napływają do oczu łzy.

- Seba, co się dzieje z moją mamą?- pyta się.

- Liza wszystko będzie dobrze. Chodźmy- pociesza ją kolega i łapie za rękę.

Wycie syren.

- Zróbcie miejsce! Odsuńcie się!- krzyczy Marcin.

Do sali wbiegają ratownicy. Pytają co się stało. Łukasz opowiada wszystko. Kładą Nadię na nosze. Michał prosi Krzyśka żeby zaopiekował się Lizą.

Po chwili znowu słychać syreny, a z dobrego wesela robi się stypa.

~*~

Hey :P

Dzisiaj króciutko. Nie będę was zamęczała posłowiem, ale proszę tylko o taką małą rzecz:

KOMENTUJCIE!!!!! 

Dziękuję za uwagę do 14. parte III :P