4.

I came all this way to be with you,
And you're already gone.
If I was a good friend,
I could right this wrong.

(Pink - Chaos & Piss)

  Na salę wchodzą siatkarze wraz z moją córką. Marcin trzyma ją mocno za rękę. Luiza wygląda wręcz przekomicznie przy środkowym. Co chwile kapitan nachyla głowę i słucha co Liza mówi do niego. Czas na hymny. Wstaję jak wszyscy. Magiera prosi o godne wysłuchanie hymnu Australii. Po zakończeniu komentator mówi wręcz krzyczy, że pora na odśpiewanie a capella hymnu Polski. Pierwszy dźwięk zostaje zagrany przez komentatora, ale później na hali rozbrzmiewa głos tysięcy kibiców. Na mojej skórze powstaje gęsia skórka. Z gardła wydobywają się słowa naszego hymnu. Po zakończeniu śpiewu wszyscy zaczęli klaskać.

Po tym wszystkim przybiega do mnie córka.

- Dzień dobry panom- wita się.- Jestem Luiza, a panowie zapewne są statystykami.

- Cześć. Ja jestem Oskar, a tamten to Michał- przedstawia siebie i Jamala Jarząbek.

- Który set komentujesz?- pytam się, na co Mała szuka wzrokiem pana Tomka.- Chodź. Idziemy. Chyba nie chcesz się spóźnić na swój debiut komentatorski.

- Do zobaczenia- krzyczy Luiza i ciągnie mnie za rękę w stronę stoliku komentatorskiego.

Po chwili stoimy przy komentatorach.

- Witam. Pani to zapewne psycholog kadry, a ty to jesteś Luiza- wita się pan Drzyzga.- Zaraz pan Tomek przyjdzie ze sprzętem dla ciebie. O! Właśnie idzie.

Luiza stoi z wybałuszonymi oczyma.

- Cześć. Siadaj. Zaraz zaczyna się mecz, a Wojtek znowu zapomniał skomentować szóstki. Ty za niego skomentujesz. Pomogę ci.

PERSPEKTYWA LUIZY

     Wzięłam słuchawki do rąk i założyłam je.

- Witam. Widzimy właśnie wyjściową szóstkę reprezentacji Polski. Na środku kapitan Marcin Możdżonek oraz Piotrek Nowakowski. Na przyjęciu Kubiak i Kurek. Atakującym jest Zibi Bartman, na rozegraniu Łukasz Żygadło. Na pozycji libero oczywiście Krzysiek Ignaczak. Jak skomentuje pan wybór trenera ?- mówię swój monolog.

- Trener Anastasi gra mocnym składem. Na pewno podczas meczu trener będzie robił zmiany. Przecież w drużynie z numerem 25 jest Dawid Konarski, który bardzo dobrze się spisał w poprzednim sezonie PlusLigi.

- Mamy również w zespole Łukasza Wiśniewskiego, który rośnie nam na wspaniałego środkowego.

- Tak, zgadzam się z panami. Na ławce siedzi również świetny rozgrywający jakim jest Paweł Zagumny i przyjmujący Michał Ruciak.

Pan Tomek komentuje z panem Wojtkiem szóstkę Australii.

- No i na boisko wchodzą po kolei gracze reprezentacji Polski. Widać po nich, że są wyluzowani.

-Muszą się jednak skupić. To dla nich ważny mecz, ponieważ pierwszy w tym sezonie reprezentacyjnym.

Biorę butelkę i upijam z niej łyk wody.

- Mecz zacznie zagrywka Łukasza Żygadło. Nie za mocna. Drużyna Australii  bez problemu przyjmuje. Rozegranie na prawą antenkę i blok naszych. Biało-Czerwoni zaczynają ten mecz świetnie.

- Widać, że nasi dokładnie prześledzili grę zawodników Australii. Na zagrywce ponownie nasz rozgrywający. Trochę ostrzejszy flot.

- Problem z przyjęciem...

     Na tablicy 24:23 dla naszych. Punkt dla naszych.

- Polska wygrywa pierwszy set. Komentowała go dla was z panem Drzyzgą i panem Swędrowskim, Luiza Ziemnic. Dziękuję. Życzę miłego oglądania kolejnych setów oby tylko zwycięskich. Do usłyszenia.

Zdejmuję słuchawki z mikrofonem.

- Dziękuję panom, to dla mnie ogromny zaszczyt komentować z wami taki mecz- mówię to z takim wzruszeniem, ze czuję łzy w oczach.

Podchodzi do stolika mama.

- Ma pani wspaniałą córkę. W wieku 3 lat komentować już tak mecze to coś wielkiego. Niedługo przerośnie takiego mistrza komentowania siatkówki jakim jest Tomek. Luiza pamiętaj. Jak będziesz na jakimś meczu przychodź do nas do stolika. Pokomentujesz z nami- mówi do mnie pan Wojtek.

- No jasne. Z panami to zawsze mogę komentować- uśmiecham się.- A mogę z panami zrobić sobie zdjęcie?

- No oczywiście- mówi radośnie pan Tomek.

Ustawiam się, a mama robi kilka zdjęć.

- Dziękuję panom jeszcze raz i do usłyszenia- śmieję się.

- Do usłyszenia- żegnają się komentatorzy.

Łapię rękę mamy i idziemy do Oskara i Michała.

- O idzie nasza mała komentatorka- odzywa się Jarząbek.

- Ona już jest od nas sławniejsza. Nas mało kto zna, a ją! Miliony widzów Polsatu Sport- mówiąc to Jamal bardzo mocno gestykuluje rękoma.

- Luiza wstydź się! Będziesz sławniejsza od pana Krzysia Ibisza- żartuje sobie ze mnie mama.

Zaczynamy się śmiać.

- A można być sławniejszym od pana Ibisza?- pytam się, a reszta zaczyna się jeszcze bardziej śmiać.

PERSPEKTYWA NADII

     Kolejne dwa sety i ogólnie cały mecz wygrali nasi. Luiza mogła po wygranym meczu wbiec na boisko i tak zrobiła. Wskoczyła na ręce Marcina. Siatkarze po podziękowaniu kibicom poszli do trybuny, gdzie były wszystkie żony/narzeczone/dziewczyny. Stała tam również ona. Żona Siatkarza. Poszedł tam. Teraz się z nią całuje. Podchodzę do band reklamowych, gdzie stoi Marcin.

- Cześć- mówię ze sztucznym uśmiechem.

- Nadia, poznaj Hanię- mówi radośnie kapitan.

- Cześć Nadia. Marcin dużo o Tobie mówił. Z tego co słyszałam jesteś świetną przyjaciółką- wita się ze mną narzeczona środkowego.

- Marcin również dużo o Tobie mówił- opowiadam.

- Nadia, co się stało? Czy on...- nie kończy.

- Jadę do hotelu. Powiedz chłopakom, że nici z imprezy. Nie mam siły- oświadczam i biorę z marcionowych rąk Luizę.

- Wszystkiego najlepszego Nadia- mówi Marcin.

- Sto lat, sto lat niech żyje, żyje nam. Sto lat, sto lat niech żyje, żyje nam. Niech żyje nam, niech żyje nam. Jeszcze raz, jeszcze raz niech żyje, żyje nam. Niech żyje nam. A kto?! Nadia!- śpiewają Marcin, Hania i Liza.

Hania podaje mi małą paczuszkę. Luiza robi to samo.

- Nie trzeba było- mówię wzruszona.

- Właśnie, że trzeba było. Sama przecież wczoraj powiedziałaś, że takie urodziny ma się tylko raz w życiu- oświadcza Marcin.

Łzy spływają mi policzkach. Mała wyciera je. Marcin podnosi Hanię i przenosi nad bandami.

-  I co? Idziemy na imprezę?- pyta się narzeczona środkowego.

- Tylko żeby on nie poszedł- wskazuję na Siatkarza.

- Spokojnie- przytula mnie Hania.

- Pobije go!- krzyczy Liza, która startuje już do Siatkarza, ale w ostatniej chwili łapie ją w pasie Marcin.

- To jedziemy do Incognito- uśmiecham się.

INCOGNITO

     Witam się z kolejną parą. Chociaż, że nie chciałam żadnych upominków, każdy siatkarz dał mi mały bądź troszkę większy prezent. Od Hani i Marcina dostałam piękną białą, koronkową sukienkę, którą Hania nakazała mi od razu założyć. Leżała idealnie. Założyłam również naszyjnik, który dostałam od córki. Wiedziałam nawet kto jej pomógł. Mama. Hanka upięła moje włosy w piękny koczek i zrobiła delikatny makijaż. Na nogi założyłam kremowe balerinki. Luiza przebrała się również w nową czerwoną sukienkę, którą dostała od Marcina i Hani. Wyglądała w niej przeuroczo. Uplotłam jej piękny warkocz, który podkreślał jej długie falowane włosy. Hania również się przebrała. Czarna sukienka i czerwone szpilki wyglądały na niej pięknie. Wyprostowałam jej włosy i biegłyśmy do samochodu, gdzie czekał za nami Marcin.

     Wróćmy jednak do zabawy. Każdy bawi się i pije. Sala była wynajęta tylko dla nas, więc siatkarze mogli zamawiać piosenki dla swoich ukochanych. Dzieci biegają wesoło po parkiecie. Luiza gada z młodą Igiełką, aż miło mi na to patrzeć. Wszystko było dobrze, dopóki nie ujrzałam w drzwiach Jego. Siatkarz. Rozgląda się bezradnie po sali. W ręku trzyma bukiet czerwonych róż i paczkę z prezentem. Podchodzi do sceny. Bierze mikrofon i zaczyna mówić...

 

~*~

Hejka :P. Czwórka już oddana dla Was. Trochę mi smutno, że nikt nie wpisuje się do zakładki informowani oraz  że tak mało osób komentuje. Czytam=Komentuję?? Tak trudno. To teraz będę troszkę milsza :P. Jak widać na twitterze robię szablony na zamówienia :p. Tak, tak :P. Robię. Tygodniowo będę przyjmowała tylko DWA zamówienia :D.

Z rzeczy takich około siatkarskich. Liga Światowa powraca do Bydgoszczy. Jaihdofgedfght o matko!! Cieszę się tym, że aż jaram :). Koniec. Już Was nie zanudzam :P